🌠 Historia astrologii —
od obserwacji nieba do współczesnych interpretacji

Pierwsze zapisy dotyczące obserwacji nieba pojawiły się kilka tysięcy lat temu w kulturach Mezopotamii, Egiptu i Chin. Ludzie zauważyli, że ruchy Słońca, Księżyca i gwiazd mają charakter cykliczny i można je uporządkować w czasie. Dzięki temu możliwe stało się planowanie prac rolnych, świąt i wydarzeń społecznych w sposób bardziej przewidywalny. Obserwacje te prowadzono w sposób regularny, tworząc wczesne kalendarze oparte na cyklach księżycowych i słonecznych. Z biegiem czasu zrodziła się potrzeba ich zapisywania, co doprowadziło do powstania pierwszych tablic astronomicznych i symbolicznych map nieba. Wiedza była przekazywana ustnie, a następnie utrwalana w formie glinianych tablic, zwojów i rysunków na ścianach świątyń. Celem tych zapisów nie było prognozowanie, lecz uporządkowanie i zrozumienie rytmu natury. W ten sposób narodziła się tradycja obserwacji nieba jako metody poznania porządku świata.